“Mijn werkzaamheden voor de cliëntenraad beschouw ik als baan, mijn uitkering als loon”
Rieteke Otten neemt na haar tweede termijn afscheid van de cliëntenraad Noord. Ze kijkt tevreden terug naar haar tijd bij de raad: “De sfeer is prima, iedereen wordt gestimuleerd om mee te doen. En er wordt echt naar elkaar geluisterd”.
In 1981 studeerde Otten economie aan de Vrije Universiteit toen ze een ernstig auto-ongeluk meemaakte waaraan ze hersenletsel overhield. Ondanks dat ze gehinderd werd door de gevolgen van haar ongeluk, slaagde ze er in 1984 toch in haar universitaire opleiding af te maken. Helaas bleek het werkende leven als lerares aan de Hogere Landbouw School dankzij haar hersenbeschadiging toch te veel voor Otten, ze belandde ze in de WAO.
In haar zoektocht om een nieuwe, nuttige invulling aan haar leven te geven, ging Otten bij het Fries WAO-beraad (nu FSU) als spreekuurhouder aan de slag. Hiernaast werd ze door de Landelijke Vereniging Arbeidsongeschikten (LVA) afgevaardigd naar de UWV-cliëntenraad AG, die later opging in de raad Noord en werd ze via de plaatselijke WAO-groep lid van de Clientenraad (SD) Smallingerland. "Die werkzaamheden beschouwde ik als mijn baan en mijn uitkering als loon daarvoor."
Haar ervaring in de cliëntenraden is verschillend. Over de eerste periode, van 2005 tot 2009 is Otten niet onverdeeld positief, manager en cliëntenraad waren nog niet helemaal op elkaar ingespeeld. Als gevolg hiervan is deze eerste raad nooit echt een succes geworden. Vanaf 2009 schetst zij echter een volledig ander beeld. Er kwam een nieuwe districtsmanager; Menno Dekenga, een nieuwe adviseur; Eko Steen en Otten werd zelf raadssecretaris. De aandacht voor cliëntenparticipatie nam toe en er ontstond een goede relatie tussen de raad en UWV.
In de praktijk is Otten de afgelopen jaren betrokken geweest bij het geven van een aantal ongevraagde adviezen bijvoorbeeld over betere dienstverlening voor klanten met 2 of meer uitkeringen naast elkaar. Otten heeft namens haar raad invloed gehad op de ontwikkeling van participatievormen in de noordelijke cliëntenraden. Zo heeft haar eigen werkplein in Drachten gefungeerd als pilot om op een nieuwe manier een goed functionerende cliëntenvertegenwoordiging “De Participatieraad Drachten” neer te zetten.
Over het functioneren van deze laatste cliëntenraad is Otten duidelijk: “Ik zou niets willen veranderen of verbeteren. Ik heb met weemoed afscheid genomen van deze club, die ik als plezierig en leerzaam heb ervaren.”
In haar zoektocht om een nieuwe, nuttige invulling aan haar leven te geven, ging Otten bij het Fries WAO-beraad (nu FSU) als spreekuurhouder aan de slag. Hiernaast werd ze door de Landelijke Vereniging Arbeidsongeschikten (LVA) afgevaardigd naar de UWV-cliëntenraad AG, die later opging in de raad Noord en werd ze via de plaatselijke WAO-groep lid van de Clientenraad (SD) Smallingerland. "Die werkzaamheden beschouwde ik als mijn baan en mijn uitkering als loon daarvoor."
Haar ervaring in de cliëntenraden is verschillend. Over de eerste periode, van 2005 tot 2009 is Otten niet onverdeeld positief, manager en cliëntenraad waren nog niet helemaal op elkaar ingespeeld. Als gevolg hiervan is deze eerste raad nooit echt een succes geworden. Vanaf 2009 schetst zij echter een volledig ander beeld. Er kwam een nieuwe districtsmanager; Menno Dekenga, een nieuwe adviseur; Eko Steen en Otten werd zelf raadssecretaris. De aandacht voor cliëntenparticipatie nam toe en er ontstond een goede relatie tussen de raad en UWV.
In de praktijk is Otten de afgelopen jaren betrokken geweest bij het geven van een aantal ongevraagde adviezen bijvoorbeeld over betere dienstverlening voor klanten met 2 of meer uitkeringen naast elkaar. Otten heeft namens haar raad invloed gehad op de ontwikkeling van participatievormen in de noordelijke cliëntenraden. Zo heeft haar eigen werkplein in Drachten gefungeerd als pilot om op een nieuwe manier een goed functionerende cliëntenvertegenwoordiging “De Participatieraad Drachten” neer te zetten.
Over het functioneren van deze laatste cliëntenraad is Otten duidelijk: “Ik zou niets willen veranderen of verbeteren. Ik heb met weemoed afscheid genomen van deze club, die ik als plezierig en leerzaam heb ervaren.”
