Ook kregen zij tips om gedurende een langere periode thuiswerken fit te blijven. Raadslid Tristan Vleut was erbij en vertelt in dit artikel wat hij van de dag heeft opgestoken.

De omschakeling naar thuiswerken vorig jaar bracht een grote verandering in de dagelijkse routine voor veel Nederlanders. Ook voor alle cliëntenraadsleden bij UWV. Online vergaderen werd de norm. Dat bleek nog niet zo eenvoudig als het leek, vertelt Tristan. ‘Digitale vergaderingen lijken wel twee keer zo lang te duren. Van achter een beeldscherm kost het veel meer moeite om het te volgen.’

Intensiever
Dat maakt hetzelfde werk vanuit huis een stuk intensiever. ‘Je moet altijd goed opletten wie wat zegt. Terwijl je iemand niet in de ogen kunt kijken. Zo mis je onbewust bepaalde signalen die iemand meegeeft, en met welk gevoel diegene het zegt. Daarnaast lijken de vergaderingen ook sneller te gaan, zo worden onderwerpen sneller afgestreept.’

Vitaal blijven terwijl je thuis werkt, kan dan lastig zijn als je meer op jezelf bent aangewezen. ‘In deze tijd word je meer geconfronteerd met je eigen beperkingen. Ik merk een enorme drive bij mezelf,  maar op de een of andere manier kan ik dat niet kwijt. Je wilt heel veel, maar je moet accepteren dat het raadswerk toch zwaarder is dan je denkt. En soms merk je gewoon dat je minder kan brengen dan je hoopt.’

Relativeren
Bij de scholingsdag kon hij hier met de andere deelnemers over praten. En wat bleek? Veel deelnemers worstelden met hetzelfde. Dat relativeerde. ‘Iedereen heeft zijn beperkingen. Met elkaar konden we daarover praten. Dat lucht enorm op.’

Zo merkte een van de deelnemers op dat hij zelf constant vecht tussen zijn ambities en wat hij daadwerkelijk kan. ‘Hij had de neiging om zichzelf voorbij te lopen. Dat herken ik. En het luchtte voor mij enorm op dat hij hetzelfde meemaakt als ik. Toen voelde het voor mij niet meer zo raar dat ik datzelfde gevecht ook elke dag lever.’

Rustmomenten
Tijdens de cursus kregen de deelnemers ook tips hoe zij meer rustmomenten door de dag heen kunnen nemen. Bijvoorbeeld door ademhalingsoefeningen te doen, of vaker een pauze in te lassen. ‘Dat gaf lucht. Je bent snel geneigd aan het scherm te blijven plakken en nog meer te willen doen dan je eigenlijk aankunt.’

Ambitie
Waardevolle lessen dus, niet alleen voor raadsleden maar ook voor cliënten, vertelt Tristan. ‘Bij een herkeuring heb ik mijzelf ook weleens positiever voorgedaan dan wat ik daadwerkelijk kon. Vanuit een soort ambitie dat ik heel graag wil.’ Een ambitie die bij meer cliënten leeft, bijvoorbeeld mensen met een Wajong-uitkering. Diezelfde ambitie brengt hen in de problemen wanneer zij meer op hun bord krijgen dan zij aankunnen.

Aan deze cliënten zou Tristan willen meegeven: ‘Je kunt niet meer doen dan je best. Heb je een gesprek of keuring? Neem je ambitie mee, maar blijf realistisch. Vertel bij de (her)keuring je hele verhaal, duidelijk en eerlijk. Probeer dan samen te zoeken naar wat je kan, maar hou je beperkingen erbij. En neem iemand mee die jou begrijpt en je ziektebeeld kent. Die weet hoe je in elkaar steekt.’

Grenzen aangeven
Tristan benadrukt dan ook dat het belangrijk is voor zowel cliënten als raadsleden, dat je je eigen grenzen herkent. ‘En dat je die durft aan te geven. Accepteer dat je de tijd moet nemen voor dingen. Dat je genoeg rust moet nemen, bijvoorbeeld na afloop van een vergadering. Die grenzen mag en moet je bewaken voor jezelf. Het raadswerk kost altijd meer werk dan je denkt.’